ความงามของโลกในระหว่าง

2006-09-18




ควันบุหรี่บางๆ จางๆ กำลังลอยคว้างอยู่กลางอากาศ
แสงไฟจากที่มืดสลัว บัดนี้กลับพลันสว่าง
จากที่เคยเป็นดินแดนแห่งความฝันไร้ขอบเขต
วินาทีนี้ Noriaga's กลับกลายเป็นสถานที่ที่มีอยู่จริงบนโลกใบนี้--อีกครั้ง
เหมือนอย่างที่มันเคยเป็น

ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกล้วนมีจังหวะของมัน
มีงานเลี้ยงที่ไหนในโลกบ้าง?--ที่ไม่มีวันเลิกลา

นักดนตรีที่อยู่บนเวทีกำลังเก็บเครื่องดนตรี--ตัวโน้ตตัวสุดท้าย
ได้ถูกกลืนหายไปในบรรยากาศที่อยู่โดยรอบ
สิ่งที่ยังคงเหลืออยู่ในตอนนี้ื
ก็คงมีเพียงแค่คลื่นเสียงเหล่านั้น
ที่ประทับร่องรอยของมันในความทรงจำ

โลกในตอนนี้
จากที่เคยคึกครืนคึกคักไปด้วยแสงไฟ

-วินาทีนี้-

กลับกลายเป็น เงียบ ปราศจากแสงสี
ผู้คนทางด้านนอก จากที่เคยพลุกพล่าน-พรุ้งพรั่ง โกลาหล

-วินาทีนี้-
กลับกลายเป็น

บางตา

ภายในร้าน พนักงานกำลังเดินเก็บขวดเบียร์ที่เรี่ยราดอยู่ตามโต๊ะ
บ้างก็เริ่มปัดกวาดทำความสะอาด
ร่องรอยของความสุขและเศร้าของมนุษย์
ที่หล่นกลื่นกลาด

แล้วบรรยากาศโดยรอบก็เริ่มเปลี่ยนไป
เมื่อความเงียบได้ถูกแทนที่ด้วยเสียง

เสียงเหงาๆ ที่มนุษย์ทุกคนบนโลกล้วนรู้จัก
เสียงลึกลับที่มนุษย์เรียกมันว่า "ดนตรี"

"เวลาผ่านฉันไปอย่างรวดเร็ว
มันพาฉันร่องรอยออกไปจากรถของฉัน
และกำลังห่างไกลออกไปจากความเชื่องช้าเนิบนาบ, มันเป็นความรู้สึกพิเศษ
พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่า, มันทำให้ฉันรู้สึกถึงการมีชีวิต"

ทอมกำลังนั่งทอดอารมณ์อยู่ที่ข้างๆ บาร์ ส่งยิ้มให้ดีเจที่เปิดเพลงนี้ที่อยู่หน้าร้าน
สายตาทอดออกไปข้างนอกผนังกระจก

ไกลออกไป

ไกลออกไป
.
.
.
ไกลออกไปจากโลกที่อยู่ทางด้านนอก

-วินาทีนี้-

เขาอาจจะไม่ได้อยู่ในสถานที่แห่งนี้
อาจจะอยู่ที่ไหนสักแห่ง--ที่ไหนสักแห่ง
ที่ไม่มีแม้แต่ตำแหน่ง แห่งที่

อสถานที่ ที่เราเรียกมันว่า
'ความทรงจำ'

"ขณะนี้ พระอาทิตย์กำลังอยู่ที่ตรงขอบฟ้า
และฉันกำลังนั่งอยู่กับผู้หญิงที่แสนดี
ถนน รถยนต์ และรถบรรทุก
แสงดาวกำลังจางและมันนำฉันไปสู่พระราชวังที่แสนงาม
ฉันอยากจะเหนี่ยวรั้งวินาทีเหล่านี้ ให้เนิ่นนาน
โอ้พระเจ้า ช่วยบอกฉันที่ว่า
ทำยังไงที่จะให้ความรู้สึกเหล่านี้--นั้นไม่จาง"

ผมจำเพลงนี้ได้--Ol'55 มันเป็นเพลงของ ทอม (Tom Waits)

ทอมแต่งเพลงนี้ขึ้นจากความประทับใจในประสบการณ์ที่เกิดขึ้น
ในเช้าวันหนึ่ง
ขณะที่ขับรถออกจากงานเลี้ยงสังสรรค์งานหนึ่ง
เพื่อกลับบ้าน
เช้าที่เกือบเช้า--แต่ยังไม่เช้า
ช่วงเวลาที่ในความสว่างของยามเช้านั้น
มีความมืดผสมอยู่บางๆ
เขาประทับใจในบรรยากาศนั้น
บรรยากาศที่ยากจะบรรยาย

"และตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเช้า
ไม่มีสิ่งใดให้กังวล ตอนนี้ฉันกำลังอยู่บนทางที่แสนคุ้นเคย
รถบรรทุกกำลังวิ่งผ่านฉันไป และแสงไฟเหล่านั้นกำลังส่องมาที่ฉัน
ฉันอยู่บนหนทางของที่ทอดยาวมาไกล ไกลจากสถานที่ของคุณ"


And now the sun’s comin’ up, I’m ridin’ with Lady Luck
Freeway cars and trucks
Stars beginnin’ to fade, and I lead the parade
Just a-wishin’ I’d stayed a little longer
Oh Lord, let me tell you the feeling gettin’ stronger

And my time went so quickly
I went lickety-splitly out to my ol’ fifty-five
As I pulled away slowly, feelin’ so holy
God knows I was feelin’ alive

ไม่เพียงแค่ทอมเท่านั้น
ที่มีประสบการณ์กับบรรยากาศที่ยากจะบรรยายแบบนี้
อ๊อคเตวิโอ ปาซ (Octavio Paz) กวีชาวเม๊กซิกัน
ก็เคยเขียนกวีบทหนึ่งเอาไว้ว่า:-

Between what I see and what I say
Between what I say and what I keep silent
Between what I keep silent and what I dream
Between what I dream and what I forget:

ตอนนี้ใกล้เช้าเต็มที
ทอมกำลังเดินออกไปจากร้าน

"เช้าแล้วซินะ"
ผมว่าเขาคงกำลังเดินทางกลับบ้านแล้ว

แสงจางๆ กำลังปรากฎมุมหนึ่งของขอบฟ้า
ท่ามกลางตึกสูง บนถนนสีลม

"เวลาผ่านฉันไปอย่างรวดเร็ว
มันพาฉันหลุดออกไปจากรถของฉัน
และกำลังห่างไกลออกไปจากความหนืดเนือย, มันเป็นความรู้สึกพิเศษ
พระเจ้าเท่านั้นที่รู้,

มันทำให้ฉันรู้สึกได้ว่ากำลังมีชีวิต"

ในเพลง Ol'55 ทอมไม่บอกว่าสิ่งที่อธิบายยากส่ิ่งนั้นคืออะไร
"สิ่งใดกันที่ทำให้รู้สึกได้ ว่ากำลังมีชีวิต"

กลอนของอ๊อคเตวิโอ ปาซ บทเมื่อกี้นี้ยังไม่จบ

ในท่อนสุดท้าย
ปาซเรียกสิ่งที่ยากจะอธิบาย
สิ่งนั้นว่า


"Poetry--กวี"



+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:++:+:+:+:+:+:+

Tom Waits--Closing Time (1973)



ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ Octavio Paz
http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1990/paz-bio.html
+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:++:+:+:+:+:+:+
Book bought:
-
Books read:
-โกธ: คดีตัดข้อมือ(GOTH: Wrist Cut Jiken)--Otsuichi แปลโดย นะนะโกะ (ยืม peach มาอ่าน)
-คุโรมาตี้ โรงเรียนคนบวม เล่ม 13--โนนากะ เอย์จิ