A Certain Feel

2007-02-15


Michelangelo Antonioni (1912-2007)



"คุณเงียบขรึมยังงี้ตลอดเลยเหรอ? เพราะอะไร?"
"ฉันไม่มีอะไรจะพูด"
"ทั้งๆ ที่มีสิ่งที่อยู่รอบตัวเราเยอะแยะ?"

(เธอไม่มองเขาเลย ไม่ต้องการหลักประกันใดๆ จากเขา ความมั่นคงไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ ความเย็นชาที่คล้อยไปทางเมินเฉย ราวกับจะแผ่ซ่านในตัวเธอ เป็นความสงบซึ่งแผ่ซ่านอยู่ในอากาศรอบตัวเธอและท้องถนน)

"ผมเคยอ่านเจอประโยคนี้ในหนังสือ "หากแม้นต้นเชอรี่กัดกินผลของตัวเองได้" คุณคือต้นเชอรี่ที่กัดกินผลของตัวเอง"
"ฉันว่าการจะเป็นสุข เราควรขจัดความคิดส่วนตน"

(ผมไม่ชอบการบำเพ็ญทุกรกิริยา ผมสนใจแต่ความไม่สมเหตุสมผล ผมเชื่อว่าเหตุผลตัวเดียวย่อมอธิบายความเป็นจริงไม่ได้)

"ฉันจะหนีไป"
"หนีไปไหน?"
"หนีจากร่างของตัวเอง"

(เขาต่างหากที่ทำให้เธอละจากทุกสิ่ง เธอได้รับรู้ถึงความสุข มิใช่สิ นั่นเป็นความรู้สึกส่วนตัวของเธอมากกว่า เพราะความสุขมันไม่จีรังยั่งยืน ส่วนความรู้สึกเช่นนี้จะยืนยงตลอดไป ผมชอบเมืองนี้มาก มันชื้นแฉะ ผมชอบสีสัน กับซุ่มเสียงไพเราะ ที่อ้อยอิ่งอยู่ในหู เมืองที่เอ่ยอะไรที่ใครคงไม่เข้าใจในทีแรก คำเหล่านี้แทนความลึกลับ อีกทั้งซุ่มเสียงจากผืนดิน ยังเกื้อหนุนอีกต่างหาก น้ำพุก็เอ่ยอะไรที่เราไม่เข้าใจเช่นกัน มันใกล้เคียงกับบทสนทนาระหว่างคนสองคนนี้มาก แล้วพอเรารู้เรื่องที่น่าตกใจในท้ายที่สุด สิ่งที่หญิงสาวตั้งใจจะทำ ในวินาทีนั้นเราย่อมจะเข้าใจท่วงทำนองจากน้ำพุและความหมายของมันเช่นกัน)

"เหมือนดอกไม้"
"จริงด้วย"
"สวยดี"
"ผมไม่ชอบดอกไม้"
"ชอบน่ะชอบ แต่มันทำให้ผมเศร้า มันสวยก็จริง แต่สวยอยู่สองวัน เหี่ยวเฉาแล้วก็ถูกทิ้ง คนญี่ปุ่นไม่ชอบปลูกไม้ดอก เพราะจะได้ไม่ต้องทนเห็นมันเหี่ยวเฉาในบ้านของตัวเอง คุณยิ้มทำไม?"
"คุณกลัวตายหรือเปล่า?"
"จะว่ากลัวก็ไม่เชิง"
"ฉันกลัวชีวิต"
"อายุแค่นี้กลัวชีวิต? ไร้สาระ"
"ชีวิตที่ผู้คนดำเนินไป"
"คุณประเมินค่ามันต่ำไป คุณอยากได้อะไรจากชีวิตนัก?"
"ไม่"
"ว่ายังไงนะ? ไม่?"
"ชีวิตเรามีแค่นี้ แค่นี้แหละ"
"เป็นสิ่งเดียวที่เรารู้ว่ามันดำรงอยู่"



(ซุ่มเสียงเป็นเพียงแค่ซุ่มเสียง หาใช่ถ้อยคำ แต่เป็นเสียง มันส่งผลต่อผู้ฟัง มิใช่เพราะสิ่งที่พูด แต่เพราะสิ่งที่มันเป็น หลายปีผ่านไปเราคิดได้แต่เพียงว่า เราครอบครองโลกใบนี้ของเราทั้งใบ แต่เวลานั้นย่อมมาถึงเสมอ เมื่อเราสำนึกได้ว่า เราหาได้ทำอะไรไม่นอกจากจับจ้องมองมัน--โลก ด้วยทัศนะเดิมมาโดยตลอด)

"พรุ่งนี้ผมจะเจอคุณอีกไหม?"


ความทรงจำแด่
Michelangelo Antonioni
(1912-1995)


+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+
Books bought:
-มิยูกิ เล่ม 1--อาดาจิ มิซึรุ
-คุโรมาตี้ โรงเรียนคนบวม เล่ม 15--Eiji Nonaka
Book read:
-มิยูกิ เล่ม 1--อาดาจิ มิซึรุ